راه نجات ایرانمان، تربیت مناسب نسل آینده

در قرن بیست‌ویکم، پیشرفت‌های تازه و روزافزون در فناوری و ارتباطات از راه دور، اطلاعات را  به‌طور گسترده و به راحتی قابل‌دسترس کرده‌ است. بطوریکه، دانش به واسطه شبکه جهانی اینترنت و موبایل های هوشمند همه جا حاضر و در جیب افراد است. بنابراین، در حالی‌که مهارت‌هایی مانند سوادآموزی و حساب هنوز مرتبط و ضروری هستند، اما به هیچ عنوان کافی نمی باشند. نظام‌های آموزشی به‌منظور پاسخ‌گویی به این تغییرات فناورانه و همیشگی، باید طیفی از مهارت‌هایی را به دانش‌آموزان ارائه دهند که نه تنها بر شناخت، بلکه روی ویژگی‌های شناختی، اجتماعی و هیجانی نیز متمرکز باشند.

برهمین اساس، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو)، در طول سال ها با توجه به نیازها وتغییرات بوجود آمده، تعاریف جدیدی از باسوادی ارائه داده است.  شاید برایتان جالب باشد که بدانید مفهوم سواد در قرن گذشته، تغییرات بسیاری کرده است. آخرین تعریف که چهارمین تعریف سواد نیز هست که توسط یونسکو به صورت رسمی اعلام می شود، می گوید: باسواد کسی است که بتواند از خوانده ها و دانسته های خود تغییری در زندگی خود ایجاد کند.» برای روشنتر شدن مطلب، تعاریف قبلی را مرور می کنیم.

اولین تعریف: توانایی خواندن و نوشتن

اولین تعریفی که از سواد در اوایل قرن بیستم ارائه شد، صرفا به توانایی خواندن و نوشتن زبان مادری معطوف بود. طبق این تعریف، فردی با سواد محسوب می شد که توانایی خواندن و نوشتن زبان مادری خود را داشته باشد.

براساس آمار یونسکو تا سال 2016، نرخ باسوادی جمعیت بالای 15 سال کشور بالغ بر 85 درصد است. این عدد نشان می دهد که همچنان جمعیت قابل توجهی بیسواد در کشور وجود دارد.  

دومین تعریف: اضافه شدن یادگیری کامپیوتر و یک زبان خارجی

در اواخر قرن بیستم، سازمان ملل تعریف دومی از سواد را ارائه کرد. در این تعریف جدید، علاوه بر توانایی خواندن و نوشتن زبان مادری، توانایی استفاده از کامپیوتر و آموختن یک زبان خارجی هم اضافه شد. بدین ترتیب به افرادی که توان خواندن و نوشتن، استفاده از کامپیوتر و صحبت و درک مطلب به یک زبان خارجی را داشتند، باسواد گفته شد. قاعدتا طبق این تعریف بسیاری از دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاهی کشور ما بیسواد محسوب می شوند چون دانش زبان خارجی بیشتر افراد کم است. ا

از آنجایی که این موضوع برای شخص من خیلی مهم بود. از ابتدای به دنیا آمدن پسرهایم، یادگیری زبان انگلیسی را در برنامه تربیتی شان قرار دادم. امروز که فرزندانی 11 و 7 ساله دارم، هردو به زبان انگلیسی مسلط بوده و مهارت کامپیوترشان نیز نسبت به سنشان قابل توجه است.

در چند پست بعدی در مورد تربیت فرزند دو زبانه صحبت خواهم کرد.